Van uitvaartbegeleider naar ritueelbegeleider. Waarom ik voor deze verandering koos.
Even geleden zochten ze switchers in de uitvaartwereld voor het Vakblad Uitvaart. C’est moi Dus ik mailde mijn verhaal:
Vijf jaar geleden besloot ik vol overtuiging om uitvaartbegeleider te worden, maar dat was toch niet mijn plek, ontdekte ik gaandeweg. Die ervaring had ik echter nodig om te ontdekken wat wel goed bij mij paste; werken als woorddienstbegeleider. Zonder de ervaring als uitvaartbegeleider was ik niet op deze plek uitgekomen. Ik had het nodig om me eerst een paar keer te stoten, zodat ik me in de goede richting bewoog.
Even terug in de tijd: Na de jaaropleiding tot Uitvaartbegeleider bij Meander heb ik 1,5 jaar gefreelanced. Heb daardoor veel geleerd en in verschillende keukens mogen kijken. Tijdens mijn stage in het mortuarium had ik al door dat ik het omgaan met het verdriet van de naasten, en ze hierin begeleiden, me meer ligt dan het doen van de laatste verzorging van de overledene, hoe belangrijk dat ook is.
Ook heb ik ontdekt dat veel ondernemers graag willen dat het precies gaat zoals zij 't zouden doen. Begrijpelijk en dat kan ik best goed tot op zekere hoogte, maar daar werd ik niet gelukkiger van. Het ging ten koste van mijn eigenheid, mijn creativiteit. Jezelf kunnen en durven zijn is zo belangrijk als je mensen bij wilt staan in het proces van afscheid nemen. Ik kon dat minder als ik andermans jas aan had.
Daarnaast ervaarde ik dat ik het jammer vond als een nieuwe melding een kerkelijke uitvaart met een voorganger betrof. Dan heb je inhoudelijk qua vormgeving van het afscheid weinig in te brengen. Ik had minder voldoening na zo’n uitvaart. Ik bemoei me namelijk graag ergens tegenaan ;)
Ook vond ik de totale verantwoordelijkheid van A tot Z voor de uitvaart best zwaar op mijn schouders drukken. Ik vind het leuker om het samen te doen. Dus toen ging het om verschillende redenen van binnen wringen.
Zelfstandige worden wilde ik ook niet. Voelde niet goed. Terwijl ik al 10 jaar mindfulnesstrainingen geef en al vele jaren zzp’er ben. Iets kunnen is iets anders dan willen. De frustratie die ik ervaarde was een uitnodiging om naar binnen te gaan. Wat wil ik dan wel? Wat vind ik leuk? Waar ben ik goed in? Waar ligt mijn kracht? Wat geeft me een glimlach?
Daar hoefde ik niet lang over na te denken. Dat is het vormgeven van een afscheid. Vooral als het net even anders (niet-standaard) is. Denk aan spirituele uitvaarten, situaties waarbij iemand zelf ervoor kiest om niet meer verder te leven hier op aarde, als het jonge ouders zijn, of als er verdeeldheid is in de familie. Dit soort uitvaarten, daar ligt mijn kracht, mijn passie en mijn inspiratie. Zulke situaties maken dat ik alles geef en volledig tot bloei kom.
Doordat ik nu ‘alleen maar’ woorddienstbegeleider ben (ook wel uitvaartspreker of ritueelbegeleider genoemd) kan ik me volledig op de vormgeving en begeleiding richten. Dus nu zit ik op mijn plek.
---
Dit was wat ik de auteur van het artikel in Vakblad Uitvaart (Léonie Schutter - de Boer) mailde. Een super gezellig interview volgde en dit artikel is het resultaat.
