Besef dat je afscheid nemen moet
Boem. Die kwam binnen. Ook al weet ik dat zulke berichten kunnen komen, ik zie ze gevoelsmatig nooit aankomen. Het wordt bij mij dan even stil van binnen. Dit was namelijk niet zomaar een gezellig hallo-hoe-is-het of wil-je-gebruik-maken-van-mijn-unieke-aanbod mailtje. Nee. Dit bericht bevatte een verzoek om mee te denken over de uitvaart.
Weten dat je binnen afzienbare tijd doodgaat... Poeh. Je zou maar in haar schoenen staan denk ik dan; dat je weet dat je snel afscheid moet nemen van de mensen, dingen en dieren die je dierbaar zijn. Een onmogelijke opgave, toch? Dat is nogal wat. En dat zeg ik haar ook.
Ook al is het mijn werk, als mens voel, zie en hoor ik de onderstroom in dit praktische bericht. Dat mag er ook even zijn, voor we straks de ins en outs rondom haar afscheid bespreken, van opbaren tot spreken.
Juist door hier eerst ruimte voor te maken is de lading er op een of andere manier af. Achteraf zeggen mensen vaak dat ze er tegenop zagen, maar dat het reuze mee viel en juist zo’n fijn en zelfs leuk gesprek was.
Praten over je afscheid is niet zo zwaar als je denkt, daarom deel ik dit ook. Praat erover met mensen zoals ik; met uitvaart- of ritueelbegeleiders. Daar zijn we voor. Het kost niks en is geheel vrijblijvend. Ik ken geen uitvaartbegeleider die hier geld voor vraagt. Het is een service vanuit ons vak, omdat we weten hoe moeilijk en tegelijkertijd hoe belangrijk en waardevol het is om al vóór je doodgaat over je afscheid te praten, als dat kan.
Ergens is het op een bepaalde manier ook fijn om ook over je uitvaart de regie te kunnen blijven voeren. Ook dit stukje hoort bij je leven. Daarnaast is zo waardevol dát je bewust afscheid kan nemen, nog alles kan zeggen wat je zeggen wilt. Dat je voorbereid bent.
Zo kan ook de week van afscheid aansluiten op jouw leven; op wie je bent, wat je belangrijk vindt en wat je troost geeft. Je ontzorgt daarmee je nabestaanden. Dat maakt het makkelijker voor ze om vanuit jouw wens te handelen.
En ik, ik vind het fijn om iemand gekend te hebben voor wie ik het afscheid verzorg. Dat ik iemand in de ogen heb gekeken, een hand heb gegeven, zijn of haar stem heb gehoord en heb zien lachen. Die beelden heb ik tijdens het vormgeven van het afscheid in mijn hoofd. Dat werkt fijn.
Dit soort gesprekken wennen overigens niet, maar raken. Elke keer. Maar op een bepaalde manier is het ook mooi; ik zie het als een waardige taak om mee te mogen denken over hoe iemand zijn aardse afscheid vorm wil geven.
‘Besef’
Als je weet
dat je gaat
Dat je de aarde
binnen afzienbare tijd
verlaat
Beleef je het leven
anders
intenser
zwaarder en lichter
Het is alsof
de wereld vertraagt
Het leven stilstaat
En ondertussen
te snel gaat
Het is mooi én moeilijk
tegelijkertijd
Het geeft je de kans
om afscheid te nemen
Maar ook dat angst en onmacht
je aandacht claimen
Het zorgt ervoor
dat je álles gaat voelen
Zouden ze dit
met bewust leven
bedoelen?
EM
